Britt

Liefdevol en warmhartig

Britt heeft bijna 40 jaar als activiteitenbegeleidster in de zorg gewerkt. “Door het vroeg overlijden van mijn ouders, leerde ik al op jonge leeftijd zelfstandig en volwassen te zijn. Ik ben begonnen in het Amstelhof, wat nu het H’ART museum is, waar ik werkte met bejaarden met dementie. Na een jaar ben ik bij het Flevohuis aan de slag gegaan. Hier heb ik in 20 jaar zoveel meegemaakt. Vooral toen ik op de verpleging ging werken. De ouderen daar waren helemaal niet gewend om aandacht en liefde te krijgen. Dit zorgde in het begin voor veel natte T-shirts.”, vertelt Britt met een lach. Ze vervolgt: “De ouderen kwamen ook meer samen. Ze raakten in gesprek, terwijl ik ondertussen appeltjes schilden en iedereen steeds een partje gaf. En ze gingen in polonaise de kamer rond tijdens de wekelijkse afsluiting op vrijdag.”

 

Net dat beetje extra

Dat anderen zich snel op hun gemak en vertrouwd bij Britt voelen is niet zo gek. Ze is heel open en toegankelijk, maar geeft ook iedereen altijd net iets extra’s. “Bij het Flevohuis had je een bar waar de ouderen hun borreltje konden drinken. Ik stond vaak achter de bar, waar ik tussendoor steken aan het ophalen was. Een dame bestelde altijd een whisky, met helft whisky en helft water in het glas. Ik topte het dan nog af met een beetje whisky, waardoor het toch net iets lekkerder smaakte. Een kleine verwennerij!”

 

Creatief

Na het Flevohuis kwam Britt terecht bij de Vreugdehof, een revalidatiecentrum. “Dit was weer heel anders werken. Veel activiteiten waren niet mogelijk, omdat de afspraken met bijvoorbeeld een fysiotherapeut vaststonden en op verschillende tijdstippen waren. Dus een bingo of kaartclub organiseren heeft dan geen zin. In plaats daarvan liep ik mee met degene die moest revalideren, pakte een stoel en ging naast hem/haar zitten. Vervolgens ging ik dan bijvoorbeeld papieren bloemen vouwen. Op donderdagavond maakte ik altijd hapjes voor iedereen. Eten vinden mensen fijn en in het revalidatiecentrum konden ze zelf niet kiezen wat ze aten.  Dus dan verraste ik ze met lekkere hapjes die ze normaal niet kregen.”

 

Mooie afsluiting

Britt sluit haar carrière af in de Flesseman, een woonzorgcentrum op de Nieuwmarkt. “Ik ging vaak met de ouderen wandelen in de Nieuwmarktbuurt en zij vertelden mij dan volop over de Wallen. Mooie verhalen! Rond Kerst organiseerden we altijd een loterij en bingo voor de bewoners. Ik ging dan op pad in de buurt om prijzen op te halen bij de lokale ondernemers. Van drank (heel veel!) en fruitmanden tot chocolade. Iedereen doneerde wel iets. Ook bijzonder was het jaarlijkse uitje van Casa Rosso bij ons, wanneer de dames een optreden verzorgden. Maar het hoogtepunt was wel dat wij met de ouderen waren uitgenodigd voor het Staatscircus in Carré!”

Tijd voor zichzelf

Op haar 65e gaat Britt met pensioen. “Ik moest wel even acclimatiseren, maar ik vond  het ook heerlijk om niet meer te werken. Joke en ik hadden opeens nog even tijd samen wanneer zij van haar werk thuiskwam om 00.00 uur. Ook hadden we net een jonge kater die ik heerlijk kon verzorgen.”

 

Actief in de buurt

Britt is onbewust heel actief in de buurt. “Op de een of andere manier voelen mensen zich al snel op hun gemak bij mij. Van jong tot oud, ze kunnen hun verhaal bij me kwijt. De ene keer is het een anekdote, de andere keer een meer persoonlijk verhaal. Er zijn eigenlijk best veel eenzame mensen in Amsterdam, ook veel jongeren! Ik vind het fijn hen te kunnen helpen met een luisterend oor.” Ze voegt hier nog aan toe: “Je helpt elkaar toch?! Wij hebben bijvoorbeeld de sleutels van de buurvrouw, een buur geholpen met een kapot raam en voor weer een andere buurvrouw heb ik geholpen met haar zieke kind. Zelf krijg ik ook genoeg hulp van anderen.”

 

Barista Britt

Sinds 2 jaar is Britt de barista van de Dynamo koffiekar. “Ik zag een flyer hangen met ‘barista gezocht’ en Joke zei gelijk “Dat is iets voor jou Britt!”. Ik kwam in contact met opbouwwerker Mimi en we hadden direct een fijne klik. Ik ontmoette Mimi op het IJsselplein en zij heeft me uitgelegd hoe het koffieapparaat werkte. Na 20 minuten stond ik al alleen koffietjes te maken voor de buurtbewoners.”, lacht Britt. “Vervolgens stond ik iedere donderdag als barista op het President Kennedyplantsoen. Niet op het plein, maar onder de bomen zodat ook bewoners met een hond een koffie konden komen halen.”